Η γλώσσα της αλήθειας

Ας μιλήσουν με την γλώσσα της αλήθειας. Χωρίς έξυπνες ατάκες και φιλολογικά στοιχεία. Αυτό τουλάχιστον θέλουμε από όσους ασχολούνται με τα κοινά, βρίσκονται στην πυραμίδα της κυβερνητικής εξουσίας ή όπως λένε, είναι “παίχτες” της πολιτικής σκακιέρας. Λόγια, λοιπόν, καθαρά, θέλουμε, από όλους αυτούς. Την εποχή της κρίσης και των μεγάλων αβεβαιοτήτων, δεν χρειάζονται μονοσήμαντες αλήθειες. Από αυτές, χορτάσαμε, όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Ωστόσο, πιστεύαμε ότι τα τελευταία χρόνια, κάποιοι έγιναν σοφότεροι και άλλοι λιγότερο αμετροεπείς. Λάθος.

Αν, δούμε την πολιτική αντιπαράθεση, με τον τρόπο που διεξάγεται, μάλλον εύκολα θα αντιληφθούμε ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η ευκολία της ατάκας κυριαρχεί και ένας ανέξοδος και χωρίς ουσία πολιτικός διάλογος είναι καθημερινά στην ατζέντα των τηλεοπτικών παραθύρων.

Για αυτό και οι πολίτες είναι αλλού. Γιατί αντιλαμβάνονται πολύ καλά το ύφος και το ήθος της εξουσίας. Δεν τους αφορά ένας ανούσιος διάλογος που δεν έχει καμία σχέση με την δική τους ζωή, με την δική τους πραγματικότητα. Ακούνε κυβερνητικούς βουλευτές ή υπουργούς να δηλώνουν ότι “τελειώνει” η τρόικα. Άλλους ότι έχουμε προχωρήσει σε “μονομερείς” ενέργειες, κόντρα στις επιταγές των δανειστών. Και την ίδια χρονική στιγμή, οι πολίτες γνωρίζουν πολύ καλά ότι έφθασαν στα ύψη οι ληξιπρόθεσμες οφειλές τους, ότι από την γενιά των “700 ευρώ” φθάσαμε στην γενιά των “300 ευρώ”, η ανεργία έχει σπάσει όλα τα κοντέρ και τα παιδιά τους ψάχνουν εργασία στο εξωτερικό. Είναι “δύο κόσμοι” που δύσκολα συναντιόνται, και αυτό το βλέπουμε όλοι, άλλο αν κάποιοι δεν θέλουν να το αναγνωρίσουν ή έστω να κάνουν προσπάθειες να το αντιληφθούν. 

Το χειρότερο πάντως είναι ότι κανείς δεν αναγνωρίζει ότι μπορεί να έκανε λάθος καθώς όπως μας λένε πάντα λειτουργούσαν και έπρατταν για την σωτηρία της Πατρίδας. Στο όνομα της Πατρίδας λοιπόν μπορεί να έγιναν τα πιο τραγικά λάθη. Γιατί πέρα από την Πατρίδα, σε αυτήν την χώρα ζουν εκατομμύρια άνθρωποι και πρωτίστως για την σωτηρία αυτών θα πρέπει να ενδιαφέρονται όσοι χειρίζονται και αποφασίζουν τις τύχες τους.

Ήσυχος

Νιώθω κενός, αέρας, σύννεφο και … καταιγίδα

Στριφτό τσιγάρο, δεν αναπολώ.

Δεν θέλω αναμνήσεις.

Μυρίζω μπαρούτι.

Την μυρουδιά των καμένων.

Βλέπω λουλούδια ν΄ανεμίζουν, φύλλα να στριμώχνονται, παρέες να ξεστρατίζουν.

Πετώ σε άλλα μήκη κύματος.

Ανάμεσα σε πρόχειρα σημειώματα και πεταμένα χαρτιά.

Εσύ και εγώ, μαζί.

Ιούνιος 2012

Κομμάτια και θρύψαλα η εικόνα της "ΝΕΡΙΤ"

Θα ήταν τραγικό η ιστορία του κλεισίματος της ΕΡΤ και όσα επακολούθησαν στην ΔΤ και την μετέπειτα ΝΕΡΙΤ να γίνει “πολιτικό ανέκδοτο”.

Γιατί, αν κρατήσουμε ένα μικρό και σύντομο ημερολόγιο θα διαπιστώσουμε, πάνω από όλα, πως τελικά κάποιοι έπαιξαν με την δουλειά εκατοντάδων εργαζομένων, μόνο και μόνο για να προσθέσουν ένα ακόμη αριθμό στην μνημονιακή τους υποχρέωση.

Βέβηλο χέρι

Βέβηλο χέρι.

Πως τολμάς.

Κόβεις και αποσπάς λέξεις, φράσεις και παραδείγματα.

Ιδέες, θεωρίες και παρομοιώσεις.

Ανακατεύεις στο μίξερ τα πρέπει και τα ίσως.

Βέβηλο χέρι.

Ποιος σε διατάσσει.

Να αναθεωρείς τον ίδιο σου τον εαυτό;

Διαδρομές, ιδεολογίες και απόψεις;

Ο επαμφοτερίζων και η επανεκκίνηση της ΔΗΜΑΡ

Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας αποχώρησης έλαβε τέλος. Ο ανεξάρτητος πλέον βουλευτής, Σπύρος Λυκούδης, αποχώρησε από την ΔΗΜΑΡ, ξεκινώντας για άλλες πολιτείες. Η αποχώρησή του, δεν προκαλεί έκπληξη - πλην ίσως ότι κρατά την έδρα του κόμματος, αν και δεν εκλέχθηκε με σταυρό - καθώς μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση, είχε διαχωρίσει την θέση του και από τότε κρατούσε σαφείς αποστάσεις από την “γραμμή” του κόμματος. Ανεξάρτητα, αν το παράδειγμά του, ακολουθήσουν και άλλοι βουλευτές, το σίγουρο είναι ότι πλέον οι αντιπρόσωποι του εκτάκτου συνεδρίου, θα έχουν να απαντήσουν σε πολλά και καυτά ερωτήματα. 

Πιάνοντας το νήμα από την συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση, μέχρι και σήμερα. Όλα πάντως δείχνουν ότι η ΔΗΜΑΡ αποφάσισε την εμπλοκή της στην κυβέρνηση, μην πείθοντας ένα τμήμα του εκλογικού της ακροατηρίου ενώ και στην συνέχεια, τα στελέχη της υπερασπιζόταν την κυβέρνηση, πολύ πιο φανατικά, ακόμη και από στελέχη της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ. Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Η έξοδος της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ, για πολλούς δεν έγινε με πειστικό τρόπο ενώ “τραυμάτισε” την συνοχή του κόμματος, δυσαρεστώντας στελέχη, που σήμερα ανοίγουν την πόρτα προς άλλες πολιτικές κατευθύνσεις. Η κοινωνία ζητά καθαρές θέσεις και όχι επαμφοτερίζουσες. Ο επαμφοτερίζων είναι (αρχαία) ελληνική μετοχή ενεργητικού ενεστώτα, του ρήματος «επαμφοτερίζω». Μια πολιτική δύναμη αποκαλείται ως επαμφοτερίζουσα, όταν εμφανίζεται πότε με μία μορφή και πότε με άλλη, κάνει «κωλοτούμπες», εν προκειμένω.

Οι αμφισημίες, το κλείσιμο του ματιού, δεξιά και αριστερά, δεν συγκροτεί ένα κόμμα και μάλιστα, όπως το ίδιο δηλώνει, της ανανεωτικής αριστεράς. Ούτε μπορεί να μεταμορφώνεται σε κόμμα γνώμης, χωρίς καθαρό πολιτικό και κοινωνικό στίγμα. Εάν η ηγεσία και πολύ περισσότερο τα μέλη της, θέλουν δώσουν ένα σαφές νόημα της ύπαρξης του κόμματος, πρέπει να κάνουν μια ακόμη επανεκκίνηση. Με σημείο αναφοράς την κοινωνία και όσα σήμερα βιώνει. Εάν νιώσουν το σφυγμό της κοινωνίας, εύκολα θα πιάσουν το νήμα από την αρχή. Και ταυτόχρονα θα απαντήσουν στα εύλογα πολιτικά ερωτήματα για την διακυβέρνηση της χώρας.

Εγκώμιο του έρωτα

Γυρεύω την γύρη, σταγόνες της βροχής.

Πετώ πάνω από κακόφημα σοκάκια.

Φωτογραφίζω ανομολόγητα πάθη και αμαρτίες.

Κολαστήρια γυναικών και ανδρών.

Αναζητώ βιβλίο ανοικτό χωρίς λέξεις και εικόνες.

Λέξεις κενές, έρωτα και ποίηση.

Ψάχνω χαμένους σαλτιμπάγκους και ανέραστους πολιτικούς.

Βυθίζομαι στο χάος, στην τάξη και στην αταξία.

Τρέφομαι, εγώ ο αχόρταγος με την σάρκα.

Κορμί με κορμί, όπως ο Αδάμ με την Εύα .

Πρόχειρα

Σημειώσεις μιας αράδας.

Τριών λέξεων και λίγων θαυμαστικών.

Συμπύκνωση νοημάτων και αφαιρέσεων.

Αόριστες απαντήσεις.

Τέλος.

Ωραία λέξη.

Τέλος, σημαίνει αρχή.

Απολογισμός σημαίνει βουτάς από τα σύννεφα.

Αρχή σημαίνει να αιωρείσαι,

να μετράς πόντο με πόντο το έδαφος.

Το σημείο εκκίνησης.

Ποιητικές ζωγραφιές για τους τζιχανιστές και σαλταδόρους της εξουσίας

Το κλίμα διχασμού θα επιχειρήσει να ανατρέψει από το Ζάππειο ο Βενιζέλος, γράφουν με πηχυαίους τίτλους εφημερίδες και φιλικά προς το ΠΑΣΟΚ, ιστολόγια. Ανάμεσα στους τίτλους, αλιεύουμε δηλώσεις όλων των αποχρώσεων. Στο χρώμα του γκρι, όπως “ο Παπανδρέου κατέστρεψε το ΠΑΣΟΚ”, “κομματικό τζιχάντ, UFO και κλάκα όσοι αποδοκίμασαν τον Βενιζέλο”, “δεν χρεώνω στον Παπανδρέου την συμπεριφορά αυτών των ανεγκέφαλων”. Δεν ξέρω τι θα έγραφαν αν ζούσαν ποιητές, μιας άλλης εποχής. Πως θα ζωγράφιζαν με λέξεις και εικόνες ιστορίες του Ζαππείου. Το πιο πιθανό είναι να αγνοούσαν, τα “μικρά” και θα έγραφαν για τα “μεγάλα”. Για την μεγάλη εικόνα. Και ίσως πιάνοντας μια λέξη, μια αράδα, από “μικρά” και ευτελή γεγονότα, να άπλωναν την αγκαλιά τους στα ουσιώδη.

“Η διάγνωσίς σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις” γράφει ο Μανώλης Αναγνωστάκης.
“Εκεί, προσεκτικά, σε μια γωνιά, μαζεύω τάξη,
Φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο
Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω 

Με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω,
Με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω
Όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.

Απόσπασμα από το “Κι ήθελε ακόμη”

Ανάμεσα σε δυο ζωές

Πέρασμα του χρόνου, ανάμεσα σε δυο ζωές.

Τεντώνω τον χρόνο.

Ψάχνω γέροντες που τα ‘χουν τετρακόσια.

Νέους που πάσχουν από άνοια.

Φαινόμενα των καιρών

Σήψη και κατάπτωση.

Πλήρης αμνησία.

Φρενάρει το μυαλό.

Μπερδεύονται οι λέξεις με τα σήματα.

Η φωτιά με το νερό.

Ο χρόνος με το παρελθόν και το μέλλον.

Πάντα ένας εφιάλτης βασανίζει την ψυχή μας.