Ανθρωποι πίσω από τα συρματοπλέγματα

Βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα και ορθά. Αλλά καλό είναι να εστιάζουμε και στις «μικρές» εικόνες, αυτές που χαρακτηρίζουν τον πολιτισμό μιας χώρας. Μόλις πριν από λίγες μέρες ήρθε στο φως της δημοσιότητας μια νέα καταγγελία για αναίτια επίθεση εναντίον δύο μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας. Τρία «πρωτοπαλίκαρα» φωνάζοντας ότι είναι μέλη της Χρυσής Αυγής χτύπησαν με σιδηρογροθιές τους δύο μετανάστες, που εργάζονταν σε κατάστημα της περιοχής, τραυματίζοντάς τους στο κεφάλι.

Η δεύτερη εικόνα μας ήρθε από τα... κάτεργα του Κέντρου Κράτησης Αλλοδαπών στην Αμυγδαλέζα. Το ανθρώπινο δράμα, τις εικόνες εξαθλίωσης, πόνου και οργής αποτύπωσε ο φωτογραφικός φ

ακός. Ωστόσο, όσο κι αν λένε «μία εικόνα, χίλιες λέξεις», δεν φτάνει εάν δεν δεις από κοντά τα κλουβιά και τις συνθήκες κράτησης στην Αμυγδαλέζα. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης, περιέγραψε με τον πλέον χαρακτηριστικό και αποκαλυπτικό τρόπο την εικόνα.

«Πήγα για να εκφράσω τη θλίψη μου, αλλά με αυτό που είδα είπα ότι ντρέπομαι. Το γνώριζα, αλλά δεν το είχα δει. Ο χειρότερος ρατσιστής να το έβλεπε, νομίζω ότι θα λύγιζε... Δεν μπορεί να υπάρχει αυτό το πράγμα», είπε σχολιάζοντας όλα όσα είδε το περασμένο Σάββατο στο Κέντρο Κράτησης Αλλοδαπών. Ο κ. Πανούσης είπε και κάτι άλλο, προφανώς απευθυνόμενος σε όσους αναφέρουν ότι τα ανοικτά κέντρα θα αυξήσουν την εγκληματικότητα. «Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι εγκληματίες ούτε φυλακισμένοι. Εχουν μπει παράνομα στη χώρα. Πρέπει να δούμε τι γίνεται με τις επαναπροωθήσεις, αλλά να δούμε τη μεγάλη εικόνα... Μας έλεγε ο υπεύθυνος στην Αμυγδαλέζα ότι 70 επαναπροωθούνται και 700 έρχονται, από τα νησιά πια. Αρα εδώ τίθεται ένα μεγάλο ζήτημα να πιέσουμε την Ευρώπη».

Φωνές που παραπέμπουν σε άλλες εποχές, και τις εκφράζουν και βουλευτές από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μας γυρνάνε σε κολαστήρια παραδειγματισμού. Ο ακραίος και αγοραίος λόγος που εκστομίζεται δεν τιμά τη χώρα μας. Και αντί να επιδιώκουν, σε συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Ενωση, μια λύση που θα αναθεωρεί τα μέχρι τώρα πεπραγμένα, που ελάχιστα προσέφεραν, ορισμένοι επιδίδονται στο σπορ της λεξιμαχίας. Προφανώς για ιδιοτελείς σκοπούς.

Είρωνες και “κολλημένοι” στο χθες

Είναι μερικές στιγμές και εικόνες που δεν μπορείς να τις ξεχάσεις. Μένουν στη μνήμη σου, έστω και αν τις έζησες, από ένα παράθυρο του κτιρίου της βουλής, που βλέπει την πλατεία Συντάγματος. Ήταν η 12 Φεβρουαρίου του 2012, πρωθυπουργός ο Λουκάς Παπαδήμος και στην βουλή συζητιόταν το δεύτερο μνημόνιο. Δύο ήταν οι εικόνες. Μέσα στο κοινοβούλιο, βουλευτές, “ανήσυχοι” το έβλεπες σα πρόσωπά τους, περίμεναν να έρθει η ώρα της ψηφοφορίας. Έξω ο κόσμος, από το πρωί μέχρι το βράδυ... Λίγο μετά τις 7 το απόγευμα στην κατάμεστη πλατεία Συντάγματος, πέφτουν ξανά τα δακρυγόνα, οι χειροβομβίδες κρότου – λάμψης. Χημικά και ξύλο. Από το Σύνταγμα δεν φεύγει κανείς. 

 

Στα παράθυρα της βουλής, προς την πλευρά της πλατείας Συντάγματος, έρχονται βουλευτές ρίχνοντας κλεφτές ματιές. Κοιτούν για ένα ή δυο λεπτά και γυρνάνε την πλάτη επιστρέφοντας στην ολομέλεια της βουλής. Την ώρα που οι δυνάμεις καταστολής ψεκάζουν και η ατμόσφαιρα στην πλατεία Συντάγματος, θυμίζει εμπόλεμη κατάσταση, δύο βουλευτές από την Δημοκρατική Αριστερά, είναι δίπλα μου. Ο ένας εκλέχτηκε βουλευτής, ο άλλος βρέθηκε εκτός κοινοβουλίου, στις πρόσφατες εκλογές. Τα όσα αντάλλαξαν μεταξύ τους, βλέποντας στον κόσμο στην πλατεία, δεν γράφονται... Πιθανόν τρόμαξαν από τις αντοχές των διαδηλωτών στην πλατεία Συντάγματος. Λίγες ώρες πριν είχαν ψεκάσει με χημικά το Μανώλη Γλέζο και το Μίκη Θεοδωράκη.

Για την ιστορία το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην βουλή κατέγραψε τα εξής:
Συμμετείχαν 278 βουλευτές. 199 ψηφίζουν ναι, 74 όχι, 5 δηλώνουν "παρών", 22 απουσιάζουν. Οι πολιτικές εξελίξεις επιταχύνονται... 

Προχθές, και ενόψει του eurogroup, γέμισε και πάλι η πλατεία Συντάγματος. Χωρίς ΜΑΤ, ξύλο και χημικά. Μια άλλη εικόνα. Χιλιάδες πολίτες, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας, αυθόρμητα και παρά το τσουχτερό κρύο, άφησαν το καναπέ και βγήκαν στους δρόμους. Είναι αστείο λοιπόν, κάποιοι να ειρωνεύονται αυτόν κόσμο, με σχόλια όπως ότι ήταν μια φιλοκυβερνητική διαδήλωση, που θυμίζει άλλες εποχές. Μάλλον δεν κατάλαβαν και ούτε θα καταλάβουν, το απλό και κατανοητό σύνθημα των συγκεντρωμένων. “Ζητάμε ανάσα και αξιοπρέπεια”.

Ανάμεσα στις συμπληγάδες

Οι πρώτες κινήσεις και πρωτοβουλίες της κυβέρνησης είναι απολύτως φυσικό να εστιάζονται στα ευρωπαϊκά φόρα καθώς επιβάλλεται να διαμορφωθεί το κατάλληλο κλίμα για μια νέα συμφωνία. Ταυτόχρονα ωστόσο υπάρχει και το εσωτερικό μέτωπο καθώς η πλειονότητα των πολιτών αναμένει να γίνουν πράξη οι προεκλογικές εξαγγελίες. Ανεξάρτητα από τον χρόνο που θα εφαρμοστούν. Ως προς το πρώτο μέτωπο καλό είναι να θυμηθούμε μια φράση του Γερμανού θεατρικού συγγραφέα και ποιητή Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει».

Στον ελάχιστο χρόνο που βρίσκεται στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες είδαμε το εξής παράδοξο: Κάποιοι να ελπίζουν σε ήττα της ελληνικής κυβέρνησης και να εύχονται η νέα κυβέρνηση να κάνει τη «μεγάλη κωλοτούμπα» για να επανέλθει η χώρα στα «ήρεμα νερά» του μνημονίου. Μάλιστα η χαρά ορισμένων δεν κρύβεται κάθε φορά που έρχεται ένα αυστηρό μήνυμα από την πλευρά της Γερμανίας ή των θεσμικών εταίρων προς την ελληνική κυβέρνηση. Προφανώς όλοι κρίνονται και αυτοί που κυβερνούν αλλά και αυτοί που μέχρι σήμερα από το 2010 και μετά, προκάλεσαν μια μεγάλη καταστροφή στη χώρα, γυρίζοντας τον χρόνο πολλές δεκαετίες πίσω.

Εκτός ωστόσο από τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για την αναζήτηση μιας κοινής συμφωνίας με τους εταίρους, το δεύτερο μέτωπο αφορά κινήσεις οι οποίες πρέπει να γίνουν τάχιστα ώστε η κρατική μηχανή να αρχίσει και πάλι να λειτουργεί κανονικά. Παράδοξο μεν αλλά στη χώρα μας πάντα συμβαίνει η κρατική μηχανή να εμφανίζει προβλήματα αρρυθμίας προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά. Το κρίσιμο ζήτημα είναι οι υπουργοί που βρίσκονται σε κρίσιμα παραγωγικά υπουργεία αλλά και στα οικονομικά να ενεργήσουν με τον όποιο πρόσφορο τρόπο για να ενεργοποιηθούν όλες οι υπηρεσίες.

Πολύ δε περισσότερο όταν καταγράφεται «πάγωμα» των εσόδων του κράτους αλλά και σοβαρή άντληση πόρων στα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας. Ο συνδυασμός των πολιτικών πρωτοβουλιών της κυβέρνησης σε διεθνές επίπεδο, με τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης, αποτελεί τη βασική παράμετρο για το σημείο εκκίνησης της οικονομίας.