Πλίθινα όνειρα, παστρικά.
Είναι αυτή η ασπράδα, που σου δείχνει τον δρόμο.
Παράθυρα παλιά, θυμίζουν την μπάμπο.
Πόρτες σκελετωμένες αλλά γερές.
Στο παρτέρι λουλούδια εποχής, μαζί με ξερόχορτα.
Όλα μαζί, παλιά και
νέα. Μαζί το σήμερα με το χθες.
Και στην άκρη εσύ.
Άυλος, απέραντος, και σκοτεινός.
Τα άσπρα μαλλιά, οι ρυτίδες στο πρόσωπο, γερμένο το χείλι.
Κάθεσαι, τρέμουν τα χέρια σου, ψάχνεις το καπνό για να στρίψεις
τσιγάρο.
Όλα όμορφα τα λες.
Εικόνα, μιας άλλης εποχής.
Σκουριά και ασβέστης μαζί.
