Ποιητικές ζωγραφιές για τους τζιχανιστές και σαλταδόρους της εξουσίας

Το κλίμα διχασμού θα επιχειρήσει να ανατρέψει από το Ζάππειο ο Βενιζέλος, γράφουν με πηχυαίους τίτλους εφημερίδες και φιλικά προς το ΠΑΣΟΚ, ιστολόγια. Ανάμεσα στους τίτλους, αλιεύουμε δηλώσεις όλων των αποχρώσεων. Στο χρώμα του γκρι, όπως “ο Παπανδρέου κατέστρεψε το ΠΑΣΟΚ”, “κομματικό τζιχάντ, UFO και κλάκα όσοι αποδοκίμασαν τον Βενιζέλο”, “δεν χρεώνω στον Παπανδρέου την συμπεριφορά αυτών των ανεγκέφαλων”. Δεν ξέρω τι θα έγραφαν αν ζούσαν ποιητές, μιας άλλης εποχής. Πως θα ζωγράφιζαν με λέξεις και εικόνες ιστορίες του Ζαππείου. Το πιο πιθανό είναι να αγνοούσαν, τα “μικρά” και θα έγραφαν για τα “μεγάλα”. Για την μεγάλη εικόνα. Και ίσως πιάνοντας μια λέξη, μια αράδα, από “μικρά” και ευτελή γεγονότα, να άπλωναν την αγκαλιά τους στα ουσιώδη.

“Η διάγνωσίς σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις” γράφει ο Μανώλης Αναγνωστάκης.
“Εκεί, προσεκτικά, σε μια γωνιά, μαζεύω τάξη,
Φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο
Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω 

Με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω,
Με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω
Όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.

Απόσπασμα από το “Κι ήθελε ακόμη”