Είρωνες και “κολλημένοι” στο χθες

Είναι μερικές στιγμές και εικόνες που δεν μπορείς να τις ξεχάσεις. Μένουν στη μνήμη σου, έστω και αν τις έζησες, από ένα παράθυρο του κτιρίου της βουλής, που βλέπει την πλατεία Συντάγματος. Ήταν η 12 Φεβρουαρίου του 2012, πρωθυπουργός ο Λουκάς Παπαδήμος και στην βουλή συζητιόταν το δεύτερο μνημόνιο. Δύο ήταν οι εικόνες. Μέσα στο κοινοβούλιο, βουλευτές, “ανήσυχοι” το έβλεπες σα πρόσωπά τους, περίμεναν να έρθει η ώρα της ψηφοφορίας. Έξω ο κόσμος, από το πρωί μέχρι το βράδυ... Λίγο μετά τις 7 το απόγευμα στην κατάμεστη πλατεία Συντάγματος, πέφτουν ξανά τα δακρυγόνα, οι χειροβομβίδες κρότου – λάμψης. Χημικά και ξύλο. Από το Σύνταγμα δεν φεύγει κανείς. 

 

Στα παράθυρα της βουλής, προς την πλευρά της πλατείας Συντάγματος, έρχονται βουλευτές ρίχνοντας κλεφτές ματιές. Κοιτούν για ένα ή δυο λεπτά και γυρνάνε την πλάτη επιστρέφοντας στην ολομέλεια της βουλής. Την ώρα που οι δυνάμεις καταστολής ψεκάζουν και η ατμόσφαιρα στην πλατεία Συντάγματος, θυμίζει εμπόλεμη κατάσταση, δύο βουλευτές από την Δημοκρατική Αριστερά, είναι δίπλα μου. Ο ένας εκλέχτηκε βουλευτής, ο άλλος βρέθηκε εκτός κοινοβουλίου, στις πρόσφατες εκλογές. Τα όσα αντάλλαξαν μεταξύ τους, βλέποντας στον κόσμο στην πλατεία, δεν γράφονται... Πιθανόν τρόμαξαν από τις αντοχές των διαδηλωτών στην πλατεία Συντάγματος. Λίγες ώρες πριν είχαν ψεκάσει με χημικά το Μανώλη Γλέζο και το Μίκη Θεοδωράκη.

Για την ιστορία το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην βουλή κατέγραψε τα εξής:
Συμμετείχαν 278 βουλευτές. 199 ψηφίζουν ναι, 74 όχι, 5 δηλώνουν "παρών", 22 απουσιάζουν. Οι πολιτικές εξελίξεις επιταχύνονται... 

Προχθές, και ενόψει του eurogroup, γέμισε και πάλι η πλατεία Συντάγματος. Χωρίς ΜΑΤ, ξύλο και χημικά. Μια άλλη εικόνα. Χιλιάδες πολίτες, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας, αυθόρμητα και παρά το τσουχτερό κρύο, άφησαν το καναπέ και βγήκαν στους δρόμους. Είναι αστείο λοιπόν, κάποιοι να ειρωνεύονται αυτόν κόσμο, με σχόλια όπως ότι ήταν μια φιλοκυβερνητική διαδήλωση, που θυμίζει άλλες εποχές. Μάλλον δεν κατάλαβαν και ούτε θα καταλάβουν, το απλό και κατανοητό σύνθημα των συγκεντρωμένων. “Ζητάμε ανάσα και αξιοπρέπεια”.