Πέμπτη 28 Μαΐου 2015

Το “μικρό” λάθος του ΔΝΤ

Τι και αν έκανες ένα “μικρό λάθος”, σημασία έχει να υπηρετείς σταθερά την πολιτική σου, ακόμη και αν η ύφεση εκτοξεύεται πάνω από το προσδοκώμενο. Πριν από τρεις μέρες, ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ αναφερόμενος στις διαπραγματεύσεις κυβέρνησης με τους θεσμικούς εταίρους, μεταξύ άλλων χαρακτήρισε “γενναιόδωρο” το συνταξιοδοτικό σύστημα, μίλησε για περικοπές στους δημοσίους υπαλλήλους αλλά και περισσότερα διαρθρωτικά μέτρα για μία “βιώσιμη ανάπτυξη μεσοπρόθεσμα”. Δηλαδή για όσους δεν κατάλαβαν όχι μόνο δεν είναι αξιόπιστα τα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης αλλά χρειάζεται περισσότερη λιτότητα.
Για όσους δεν τον γνωρίζουν ο Ολιβιέ Μπλανσάρ πριν από περίπου δύο χρόνια είχε παραδεχτεί ότι ο πολλαπλασιαστής που χρησιμοποιήθηκε στο πρώτο Μνημόνιο ήταν λανθασμένος. Με αποτέλεσμα να πέσει έξω από τις προβλέψεις που είχαν για την ελληνική οικονομία. Την περίοδο του πρώτου μνημονίου, αλλά και μετά το Ινστιτούτο της ΓΣΕΕ είχε προειδοποιήσει για ανεργία 30% και πολλά άλλα και δυστυχώς επαληθεύτηκε. “Το μνημόνιο θα μπορούσε να αποφευχθεί, η τρόικα βάσισε τις πολιτικές της, σε λάθος στοιχεία” δήλωσε στην εξεταστική επιτροπή για τα μνημόνια ο Σάββας Ρομπόλης. «Τους προειδοποιούσαμε για ανεργία 30% λόγω των υφεσιακών μέτρων και μας απαξιώναν λέγοντας πως αν φτάσει η ανεργία στο 30% θα γίνει επανάσταση στην Ελλάδας» είπε. Ας κρατήσουμε μία ακόμη αναφορά του Σάββα Ρομπόλη για λάθος συνταγή του ΔΝΤ η οποία βασίζεται σε δύο πυλώνες. Την αναδιάρθρωση του χρέους και την υποτίμηση του νομίσματος. Εκτιμώντας πως αν εφαρμοσθεί η συνταγή του ΔΝΤ – όπως έγινε στην Λατινική Αμερική – θα έχουμε διαχείριση φτωχοποίησης του πληθυσμού. 
Ο κ. Μπλανσάρ ο οποίος αναμένεται να αποχωρήσει από το ΔΝΤ τα κατάφερε μια χαρά... Η ύφεση από το προσδοκώμενο 3,3% έφτασε στο 24%, οι άνεργοι πέρασαν το ένα εκατομμύριο, χιλιάδες μαγαζιά έκλεισαν, χρεοκοπημένα Ταμεία. Το πείραμα απέτυχε. Αλλά θέσεις και απόψεις πως δεν υπήρχαν άλλες επιλογές, παρά μόνο η χρεωκοπία. Οι θεωρίες περί αχαρτογράφητων υδάτων, δεν μειώνουν τις πολιτικές ευθύνες, ούτε φυσικά απαλλάσσουν όσους με περισσή θέρμη είναι υπερασπιστές των πιο σκληρών μνημονιακών πολιτικών.