Η απουσία κατανόησης
της πολιτικής πραγματικότητας αλλά και
του οικονομικού περιβάλλοντος, όλο και
περισσότερο κακοφορμίζει καθώς βλέπουμε
πολιτικούς να μετατρέπονται σε σχολιαστές,
υποκαθιστώντας τον ρόλο δημοσιογράφων
αλλά και δημοσιολόγων. Η αδυναμία
άντλησης συμπερασμάτων στα χρόνια της
κρίσης και κυρίως η ανυπαρξία παραγωγής
πολιτικής, αναγκάζει κόμματα και
εκπροσώπους τους να αλλάζουν ρόλους,
να καταγράφουν την πραγματικότητα, όπως
πολλές φορές κάκιστα κατανοούν, και
κυρίως να εκφράζουν δημόσια τις επιθυμίες
τους. Τι είδαμε τα τελευταία χρόνια;
Το
σύστημα να βρίσκεται σε βαθιά κρίση και
τις παραδοσιακές συστημικές δυνάμεις
να είναι ανίκανες να δημιουργήσουν
εκείνες τις διόδους για να μεταφέρουν
τα λαϊκά αιτήματα. Η πτώση της ηγεμονικής
τους ικανότητας έδωσε τη δυνατότητα να
αναπτυχθούν άλλες δυνάμεις και από τα
δεξιά αλλά και από τα αριστερά. Η εικόνα
αυτή λίγο ή πολύ καταγράφεται πλέον και
σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Η ανάγνωση
της σημερινής πολιτικής συγκυρίας με
όρους παλαιάς κοπής, από συστημικές
πολιτικές δυνάμεις, τις εγκλωβίζει σε
ένα άχαρο ρόλο πολιτικού σχολιαστή. Και
έτσι αδυνατούν να αντιληφθούν ότι δεν
υπάρχει θέμα επιστροφής στην “κανονικότητα”
της κυβερνητικής εναλλαγής με όμοια
πολιτικά κόμματα, όπως γινόταν μέχρι
τις βουλευτικές εκλογές της 25ης
Ιανουαρίου. Βλέπουμε λοιπόν, μόλις σε
ένα διάστημα τεσσάρων μηνών να επανέρχονται
σενάρια για ένα μικρό διάλειμμα στην
πολιτική ιστορία του τόπου από δυνάμεις
που δεν μπορούν να κατανοήσουν όχι μόνο
το μήνυμα της κάλπης της 25ης Ιανουαρίου
αλλά και τις ανακατατάξεις που έχουν
σημειωθεί στο κοινωνικό επίπεδο.
Ταυτόχρονα η άγνοια για το εσωτερικό
του ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί αντικατοπτρισμούς
σε εκείνες τις δυνάμεις, παλαιές αλλά
και “νέες” καθώς ονειρεύονται διασπάσεις,
συγκρούσεις ανελέητες με πολιτικό
επίδικο “ευρώ ή δραχμή”. Είναι
χαρακτηριστικό ότι πλείστες των δηλώσεων
πολιτικών έχουν ως σημείο αναφοράς την
διαπάλη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει
μιας ενδεχόμενης συμφωνίας, καθώς
εκφράζουν διακαώς την επιθυμία τους,
που δεν είναι άλλη να βάλουν πόδι στην
κυβερνητική εξουσία.
Να το
επαναλάβουμε. Άλλο η επιθυμία και άλλο
η πραγματικότητα. Και αυτό επισήμανε
και ο συγγραφέας Πάολο Κοέλιο με το
πλέον απλό και κατανοητό τρόπο. Δηλαδή,
“η επιθυμία δεν είναι αυτό που βλέπεις,
αλλά αυτό που φαντάζεσαι”.
