Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

Κραυγές και τρομοϋστερία

Ένα από τα πρώτα θέματα που κυριαρχούν – και ορθώς, είναι η αύξηση του αριθμού οικονομικών μεταναστών και προσφύγων στα νησιά Αιγαίου. Το θέμα αυτό ωστόσο, όπως και πολλά άλλα, αντιμετωπίζεται μέσα από τις μυλόπετρες της πολιτικής αντιπαράθεσης. Η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς το έχουν κάνει σημαία ενώ ακολουθεί ασθμαίνοντας και το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου. Η επαναφορά της τρομοϋστερίας, δεν είναι κάτι καινούργιο. Επί της προηγούμενης κυβέρνησης, ο τότε πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μιλούσε για "1,5 εκατ. λαθρομετανάστες που έχουν καταλάβει τις πόλεις μας". Κατασκεύασαν και την Αμυγδαλέζα λύνοντας σύμφωνα με όσα μας έλεγαν το μεταναστευτικό. Αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι τρεις χώρες – η Ιταλία, η Ισπανία αλλά και η Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, με κυβερνήσεις συντηρητικές δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν το θέμα. Ωστόσο, χρειάζεται μια καθαρή ματιά και ψυχραιμία.
Από τα στοιχεία φαίνεται πως θα υπάρξει μία αύξηση των εισερχομένων στη χώρα μας, μέσα στο 2015. Πέρσι ο αριθμός των εισερχομένων έφτασε περίπου στις 77.000 και φέτος, σύμφωνα με την 'Υπατη Αρμοστεία μπορεί να φτάσει στις 100.000. Τουλάχιστον 8.000 άνθρωποι διασώθηκαν στα νερά της Μεσογείου από τις αρχές του Απριλίου, σύμφωνα με το Νορβηγικό Συμβούλιο Προσφύγων. Όπως αναφέρει το Νορβηγικό Συμβούλιο Προσφύγων (NRC) πάνω από 221.000 άνθρωποι έχουν εισαχθεί παράνομα σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2014 δια θαλάσσης, αριθμός τριπλάσιος σε σχέση με τα καταγεγραμμένα στοιχεία του 2013. Μάλιστα το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων Ansa ανέφερε ότι περίπου 10.000 μετανάστες επιχείρησαν τις τελευταίες έξι ημέρες να περάσουν τα ιταλικά σύνορα δια θαλάσσης και μόνο σε μία ημέρα η ιταλική ακτοφυλακή διέσωσε 1.511 ανθρώπους σε δώδεκα διαφορετικές επιχειρήσεις. Η τραγωδία αποτυπώνεται και από την αναφορά της μη κυβερνητικής οργάνωσης "Σώστε τα παιδιά" ότι περίπου 400 πρόσφυγες πνίγηκαν όταν το πλοιάριο στο οποίο επέβαιναν βυθίστηκε στη Μεσόγειο στην προσπάθειά τους να φτάσουν από τη Λιβύη στην Ιταλία.
Η πραγματικότητα δεν μπορεί να κρυφτεί, και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με κραυγές και υστερίες. Απαιτείται ορθολογική αντιμετώπιση της κατάστασης και κυρίως κοινός συντονισμός με κράτη που δέχονται αυξημένες ροές όπως η Ιταλία, η Μάλτα και η Ισπανία.