Ασφαλώς ως
δημοσιογράφος ο κ. Θεοδωράκης, ουκ ολίγες
φορές θα είχε μιλήσει σε αγωνιστές του
Πολυτεχνείου και θα είχε μάθει από
“πρώτο χέρι” πως ξεκίνησε ο αγώνας,
ποιοι πρωταγωνίστησαν όπως θα είχε
πληροφορηθεί ότι ακόμη και τότε, στα
σκοτεινά χρόνια δρούσαν αντιστασιακές
και πολιτικές οργανώσεις της νεολαίας,
από όλο το φάσμα της αριστεράς. Μάλιστα
πολλοί από τους εξεγερμένους ήταν
ενταγμένοι σε “σκληρούς κομματικούς
μηχανισμούς” της αριστεράς. Πιθανόν
προκαλεί αλλεργία σε κάποιους να
αναγνωρίσουν νεολαιϊστικες κομματικές
οργανώσεις που δρούσαν κόντρα στο ρεύμα
και ενάντια στην δικτατορία. Μάλλον
αρνούνται έστω να ψελίσουν λέξεις όπως
“ΚΝΕ”, “Ρήγας Φεραίος” “αντι- ΕΦΕΕ”,
ΠΑΜ, ΚΚΕ ή ΠΑΚ κ.α.
Προφανώς, όμως
ο κ. Θεοδωράκης, επιχειρώντας σήμερα να
κάνει την δική του πολιτική αφήγηση,
έκανε ένα θεαματικό άλμα 41 χρόνια πίσω,
παραποιώντας τα πραγματικά γεγονότα.
Το ίδιο έπραξε
και η κυβερνητική εκπρόσωπος Σοφία
Βούλτεψη η οποία εξέφρασε την γνώμη ότι
“στον αντιδικτατορικό αγώνα έλαβε
μέρος με ομοψυχία το σύνολο του ελληνικού
λαού, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης”.
Περισσότερο σαν παραμύθι ή ευχή μοιάζει
η επισήμανση της κ. Βούλτεψη αλλά έγινε
προφανώς για περάσει το μήνυμα ότι και
σήμερα, υπό άλλες συνθήκες βέβαια,
χρειάζεται... ομοψυχία.
Όταν, λοιπόν,
επιχειρείς να ερμηνεύσεις την ιστορία
ή κορυφαία γεγονότα, καλό είναι να βάζεις
στην άκρη το κομματικό συμφέρον. Γιατί
τότε όσα λες θα γίνουν κλαυσίγελως.