
Από την άλλη πλευρά της όχθης, και πιο συγκεκριμένα η αξιωματική αντιπολίτευση θεωρεί ότι η νέα συμφωνία περιλαμβάνει απεχθείς όρους, ανεξάρτητα αν βαπτιστεί ως το τέλος των μνημονίων, ως η τελευταία προσπάθεια πριν την έξοδο από την κρίση. Η ουσία πάντως είναι ότι τρόικα και κυβέρνηση συζητούν και εργάζονται για την νέα συμφωνία “συγχωνεύοντας” την αξιολόγηση και τις διαπραγματεύσεις για την προληπτική γραμμή στήριξης. Η Ενισχυμένη Πιστοληπτική Γραμμή, άλλωστε προβλέπει επίσης ανεξάρτητο έλεγχο των δημόσιων οικονομικών της Γενικής Κυβέρνησης, τακτικές αποστολές για αξιολόγηση του προγράμματος και πορίσματα κάθε τρίμηνο, ακριβώς όπως γίνεται και τώρα. Μάλιστα αν τα πορίσματα είναι αρνητικά, τότε οι δανειστές και “εταίροι” μας λογικά θα μπορούν να ζητήσουν πρόσθετα μέτρα και γρήγορη προσαρμογή. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, τα πράγματα περιπλέκονται καθώς σε τρεις το πολύ μήνες, θα ανοίξει η διαδικασία εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η κυβέρνηση αν θέλει να "στριμώξει" τον ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζοντας την δική της αφήγηση στον ελληνικό λαό, κάλλιστα θα μπορούσε φέροντας τη «συμφωνία εξόδου από το μνημόνιο» στη Βουλή να ζητήσει ενισχυμένη έγκριση –δηλαδή 180 ψήφους! Πολιτικό ρίσκο θα πείτε. Πιθανόν. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένθερμος οπαδός της ιδέας αυτής, ήταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος είχε προτείνει στο πρώτο μνημόνιο να ζητηθεί από την βουλή ενισχυμένη στήριξη.