Συνεχίζουμε να
ζούμε μια εικονική πραγματικότητα. Την
χρονική στιγμή που πολλά παίζονται στο
παρασκήνιο για το παρόν και το μέλλον
μας, εμείς παρακολουθούμε άναυδοι τις
εσωτερικές αψιμαχίες του ΠΑΣΟΚ, τα
μαχαιρώματα και τις τρικλοποδιές
επιγόνων και δελφίνων.
Μια χαρά. Θα
πείτε, ίσως. Άλλοι ωστόσο, θέτουν
ερωτήματα, κάνουν πολιτικές εκτιμήσεις
και μετατρέπονται σε μέντιουμ. Που το
πάει ο Γιώργος Παπανδρέου; Τι θα κάνει
ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Πως θα αντιδράσουν
βουλευτές και στελέχη του κινήματος;
Ραγίζει το γυαλί της δικομματικής
κυβέρνησης;
Ωστόσο, τουλάχιστον
μέχρι σήμερα και μετά επιτάσεως τόσο ο
Γιώργος Παπανδρέου όσο και όσοι στηρίζουν
την πολιτική του πρωτοβουλία για έκτακτο
συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και εκλογή νέας
ηγεσίας, δηλώνουν ότι στηρίζουν την
συγκυβέρνηση και θα ψηφίσουν όταν έρθει
η ώρα για την εκλογή Προέδρου της Βουλής
από την παρούσα βουλή. Προς τι τότε το
μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Για ένα
πουκάμισο αδειανό;
Οποιαδήποτε
πολιτική κίνηση και πρωτοβουλία, εάν
δεν απαντά στα πραγματικά προβλήματα
των πολιτών, εάν δεν λέει τι θα κάνει
για αυτή την ρημαγμένη χώρα που ζούμε,
μπορεί μόνο να πετύχει – αν πετύχει,
πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη.
Και καλό είναι
να ενυπάρχει σε κάθε πολιτική πρωτοβουλία
και η αυτοκριτική, αν με ένα συγνώμη δεν
τελειώνεις με την καταστροφή που έχει
επέλθει στην κοινωνία.
Αν και πολλοί
μιλάνε για κάθαρση, καλό είναι να βάζουμε
τα πράγματα στην θέση τους.
Καταρχήν το όλον
ή μισό ΠΑΣΟΚ τι λέει για την νέα συμφωνία
που συζητιέται με την τρόικα;
Υπάρχουν “κόκκινες
γραμμές” ή στην πορεία ξέβαψαν; Καθαρές
κουβέντες, χωρίς μισόλογα.
Όπως, χωρίς
μισόλογα η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας
έδωσε στη δημοσιότητα μελέτη η οποία
επιβεβαιώνει τα... αυτονόητα.
Το 2014 η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά 25% σε σχέση με το 2008, ενώ από την αρχή της κρίσης έχει χαθεί μια στις τέσσερις θέσεις εργασίας.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το 70% από το σύνολο των σχεδόν 1,3 εκατομμυρίων ανέργων είναι χωρίς δουλειά για διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους και αρκετοί, για δυο έτη ή και περισσότερο. Με τα δεδομένα αυτά, η ΔΟΕ υποστηρίζει ότι ακόμη και αν ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης είναι 2% απαιτούνται 13 χρόνια για επανέλθει η ελληνική οικονομία στα επίπεδα που βρισκόταν πριν από την κρίση. Αντίστοιχα και με ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης της απασχόλησης το 1,3%, η αγορά εργασίας θα μπορέσει να επανέλθει στα επίπεδα του 2008 το 2034.
Όλα τα άλλα είναι
πολυτέλεια ακόμη και η εσωτερική φαγωμάρα
στο ΠΑΣΟΚ.
