Η πρωτοβουλία
της κυβέρνησης να επισπεύσει την
διαδικασία εκλογής Προέδρου της
Δημοκρατίας αλλά και η μέχρι στιγμής
διαφαινόμενη αδυναμία να βρεθούν 180
βουλευτές, ανοίγει τον δρόμο προς τις
εκλογές.
Το δυστύχημα
ωστόσο, είναι ότι η χώρα δεν βαδίζει
συντεταγμένα προς τις εκλογές καθώς
ήδη από τα πρώτα σημάδια του δημόσιου
διαλόγου διαπιστώνεται ότι θα ζήσουμε
μία παραλλαγή των εκλογών του 2012. Αν
δούμε πως διεξάγεται η πολιτική
αντιπαράθεση, αβίαστα θα καταλήξουμε
στο συμπέρασμα ότι χρησιμοποιούνται
τα ίδια εργαλεία του δημόσιου διαλόγου.
Ατάκες, αντεγκλήσεις, φραστικές επιθέσεις
στον πολιτικό αντίπαλο. Ασφαλώς και
ουδείς περιμένει ότι θα διεξαχθεί μία
“ήρεμη” συζήτηση μέχρι να φτάσουμε
στην ημέρα εκλογών.
Αλλά υπάρχουν
και “κόκκινες γραμμές”. Το ζητούμενο
σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση – εφόσον
διαπιστωθεί και με την βούλα ότι “δεν
βγαίνουν τα κουκιά” για τους 180 βουλευτές-
είναι να μιλήσουν όλοι την γλώσσα της
αλήθειας. Ας αφήσουν στην άκρη δήθεν
έξυπνες ατάκες που στην πραγματικότητα,
δεν λένε τίποτα. Από αυτές, χορτάσαμε,
όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Ωστόσο,
πιστεύαμε κάποιοι θα έγιναν σοφότεροι
και άλλοι λιγότερο αμετροεπείς. Μάλλον
λάθος το καταλάβαμε. Το ιταμό ύφος, οι
εισαγγελικές αναφορές παραπέμπουν σε
ένα διάλογο κουφών, χωρίς αντίκρυσμα.
Και είναι τουλάχιστον ανεπίτρεπτο
κάποιοι στο όνομα λοιπόν της Πατρίδας,
να κουνούν το χέρι και την ίδια ώρα να
κρύβουν κάτω από το χαλί όλα όσα ζουν
τα τελευταία χρόνια οι πολίτες αυτής
της χώρας. Γιατί
πέρα από την Πατρίδα, σε αυτήν την χώρα
ζουν εκατομμύρια άνθρωποι και πρωτίστως
για την σωτηρία αυτών θα πρέπει να
ενδιαφέρονται όσοι χειρίζονται και
αποφασίζουν τις τύχες τους. Καθαρά και
σταράτα λόγια, λοιπόν, για όλους. Χωρίς
υπεκφυγές και μισόλογα. Αλλά και
δεσμεύσεις ότι άλλα θα λένε την προεκλογική
περίοδο και άλλα θα κάνουν αμέσως μετά.
Το σκηνικό αυτό το ζήσαμε το 2012. Άλλη
ήταν η προεκλογική ατζέντα της ΝΔ και
άλλη αμέσως μετά. Ας αφήσουν στην άκρη
την κινδυνολογία και να συζητήσουν στα
πολιτικά, οικονομικά
και κοινωνικά επίδικα. Με προτάσεις,
δεσμεύσεις και γιατί όχι, αν υπάρχει η
δυνατότητα, ακόμη και συγκλίσεις.
