Είναι χαρακτηριστική η
δήλωση του αναπληρωτή υπουργού υγείας
και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Λεωνίδα Γρηγοράκου,
λίγες μόλις ώρες πριν γίνει γνωστή η
κίνηση της κυβέρνησης να ζητήσει ψήφο
εμπιστοσύνης, καθώς επισήμανε ότι «βγαίνουμε στα κανάλια και
λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό
του. Η κατάσταση δεν έχει πάτο ούτε
κορυφή». Ταυτόχρονα είδαμε μαζικές
παραιτήσεις γενικών γραμματέων της
κυβέρνησης για να πάρουν μία θέση στα
ψηφοδέλτια, αλλά και δηλώσεις “πράσινων”
βουλευτών που θέλουν “να κλείσουν το
κύκλο” της συγκυβέρνησης.
Όλα τα παραπάνω
και πολλά άλλα συνθέτουν ένα ρευστό
πολιτικό σκηνικό στο οποίο προστίθενται
ένας ακόμη παράγοντας που είναι οι
κρίσιμες διαπραγματεύσεις με την τρόικα.
Οι υπερβολικές προσδοκίες και η
καλλιέργεια ελπίδων ότι θα έχει αίσιο
τέλος η διαπραγμάτευση με την τρόικα,
μέσα σε μια παρατεταμένη προεκλογική
περίοδο, μπορεί να αποδειχθεί μπούμερανγκ.
Γιατί αν βάλεις στη ζυγαριά – μέτρα
ελάφρυνσης με νέα μέτρα όσο και αν
βαπτιστούν ως παλιά – η ζυγαριά θα
γείρει επικίνδυνα.
Η κυβέρνηση, όσο και
αν δηλώνει το αντίθετο γνωρίζει πολύ
καλά ότι οι εκλογές θα έρθουν, το αργότερο
στις αρχές του νέου έτους. Και ως εκ
τούτου κάθε κυβέρνηση – ανεξάρτητα
χρώματος ή κομματική προέλευσης, θα
πρέπει να βαδίζει και στις εκλογές,
συντεταγμένα. Γνωρίζοντας ότι μπορεί
από το αποτέλεσμα των εκλογών, να βρεθεί
στην θέση της αντιπολίτευσης. Ας κοιτάξει
λοιπόν, να γίνουν όλα ομαλά, χωρίς αυτό
να σημαίνει ότι θα δούμε μια “ήρεμη”
προεκλογική περίοδο. Το αντίθετο θα
γίνει, αλλά όλα πρέπει να γίνουν μέσα
σε επιτρεπτά όρια.