Πολλές φορές αναδεικνύοντας
τα “μεγάλα” γεγονότα, χάνουμε τα...
“μικρά”. Αλλά τα “μικρά” είναι αυτά
που καθορίζουν και πολλές φορές βάζουν
την σφραγίδα τους και στις πολιτικές
εξελίξεις. Ας πάμε λοιπόν, αντίστροφα.
Προχθές μία τοπική εφημερίδα, η “Ροδιακή”,
κατέγραψε ένα γεγονός που θα πρέπει να
προβληματίζει όλους μας. Ένας διαζευγμένος
άνεργος πατέρας, αμέσως μόλις διαπίστωσε
ότι η εφορία αφαίρεσε από τον λογαριασμό
του τα τελευταία 300 και πολύτιμα ευρώ
που υπήρχαν, πήρε το παιδί του, ηλικίας
ενάμισι έτους, και πήγε στην εφορία για
να το “παραδώσει”. Αξίζει να σημειωθεί
ότι το ποσό των 300 ευρώ είχε κατατεθεί
από τη μητέρα του 35χρονου που διαμένει
σε άλλη περιοχή της χώρας μας με στόχο
να βοηθηθεί ο ίδιος και να μπορέσει να
ανταποκριθεί στα καθημερινά του έξοδα. Το δεύτερο, αλλά “μεγάλο” γεγονός, το οποίο όμως συνδέεται και με την απίστευτη ιστορία του 35χρονου, είναι τα στοιχεία από την ετήσια έρευνα εισοδήματος και συνθηκών διαβίωσης της ΕΛΣΤΑΤ. Με λίγα λόγια η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στην Ε.Ε. με 3,9 εκατ. Έλληνες να είναι σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού φέτος, από 2.529.000 το 2012, ενώ το 20,3% ζει σε συνθήκες υλικής στέρησης. Να σημειωθεί ότι το κατώφλι της φτώχειας έχει μειωθεί ξανά και έχει φτάσει τις 5.023 ευρώ το 2013, από 6.897,30 το 2008. (εάν υπήρχε σήμερα το συγκεκριμένο όριο, το ποσοστό του κινδύνου σε φτώχεια θα ήταν στο 44,3%).
Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό σκηνικό για τους περισσότερους Έλληνες, στην ημερήσια ατζέντα είναι η σφοδρή αντιπαράθεση κυβέρνησης – ΣΥΡΙΖΑ. Σκηνικό ακραίας πόλωσης; Ίσως, ναι. Το ερώτημα ωστόσο, είναι εάν η αντιπαράθεση αυτή αφορά τα επίδικα. Το παρόν και το μέλλον των πολιτών που ζουν στη χώρα μας. Όσοι επικαλούνται μία τεχνητή πόλωση, κάνουν λάθος. Η πόλωση είναι πραγματική και πολιτική. Και διαπερνά σε μεγάλο βαθμό οριζόντια και κάθετα την κοινωνία. Ανεξάρτητα, αν πολλές φορές τα κόμματα, για επικοινωνιακούς λόγους διογκώνουν θέματα και δηλώσεις και στελέχη τους στριμώχνονται στα τηλε - παράθυρα ανταλλάσσοντας ως επί τον πλείστον ατάκες.
