Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Λεωφόροι(δρόμοι) ονείρων

Οι λεωφόροι και οι δρόμοι, σχηματίζουν ημικύκλια, διακλαδίζονται
σαν απείθαρχα στρατιωτάκια.
Τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Όποιο δρόμο και να πάρεις, στο τέλος μπορεί να βρεθείς στο ίδιο σημείο.
Όπως τα σύννεφα που αιωρούνται, χορεύοντας σε ρυθμούς σουίνγκ.
Και ξαφνικά χάνονται και διαλύοντα, σαν όνειρο. Και πάλι, όμως, κάπου στην άκρη του ορίζοντα εμφανίζονται.
Λαβύρινθος ονείρων και οραμάτων.
Κάπως έτσι, θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις.
Το σημείο μηδέν.
Με πινακίδες δεξιά και αριστερά. Ψιλά γραμματάκια, που παραπέμπουν σε προορισμούς
Στην κόλαση και τον παράδεισο.
Αν διαλέξεις το σωστό δρόμο ελάχιστη σημασία έχει.
Το ταξίδι μετράει.
Ο προορισμός γράφεται στο μητρώο σου.
Στη τελευταία σελίδα ενός άγραφου βιβλίου, εντυπώσεων και αναμνήσεων.
Σελίδα, σελίδα γράφεις το ταξίδι.
Σημεία, στίξεις, θαυμαστικά και παραγράφους.
Ανοίγεις και το κλείνεις.
Μετράς αποστάσεις, επιλέγεις λεωφόρους και δρόμους.
Είναι σαν την ρουλέτα την τύχης. Όπως στρίβεις ένα νόμισμα.
Άγνωστος ο δρόμος. Στο βάθος τίποτα δεν φαίνεται.
Παρά μόνο αχνά πατήματα ονείρων.

22-7-2014 Πογωνιά